Begin aan een spannende reis door het griezelige Engelse platteland met Atomfall, het nieuwste overlevingsspel van de makers van Sniper Elite, Rebellion. Ik heb onlangs 90 minuten doorgebracht in deze intrigerende titel over een pint in een pub in Noord-Londen, en ik bleef in de ban van het open-end missieontwerp en de verontrustende sfeer. Mijn ervaring nam een wilde wending toen ik, misschien een beetje te enthousiast, iedereen in het zicht begon aan te vallen - inclusief een onschuldige oude dame - met een cricket vleermuis. Laat me je door mijn chaotische avontuur leiden.
In Atomfall kan elke NPC-van de laagste grom tot de meest vitale quest-mei-een gewelddadig einde ontmoeten. Toen ik aan mijn demo begon, besloot ik deze monteur op de proef te stellen. Nauwelijks twee minuten binnen struikelde ik een draadalarm en merkte dat ik drie gewaarschuwde bewakers stuurde met een cricket vleermuis, die snel mijn favoriete wapen werd, gedoopt met hun bloed.
Kort daarna heb ik een boog en pijl geplunderd en mijn liefde voor boogschieten in videogames bevredigend. Uitgerust voor zowel nauwe als langeafstandsgevechten, liet ik de cricket vleermuis achter om te rusten. Terwijl ik onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een knipoog naar het folkhorrorthema van de game die zijn gesegmenteerde wereld van meerdere "open zones" doordringt. Deze griezelige setting verdiepte alleen het mysterie rond de nu bestraalde hoek van Engeland die ik aan het verkennen was.
Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn nieuwe boog. "Ik ben Robin Bloody Hood," juichte mijn hersenen terwijl ik ze naar beneden haalde en terugknippen naar de realiteit in de London Pub. Het was pas 10.00 uur en ik had mijn drankje nog niet eens aangeraakt.
De boog voelde zich bevredigend om te gebruiken, maar het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall wekte mijn interesse nog meer op. In plaats van een traditionele uithoudingsbalk, gebruikt het spel een hartslagmeter die stijgt met fysieke inspanning. Sprinten kan bijvoorbeeld uw hartslag duwen over 140 bpm, waardoor het moeilijker wordt om nauwkeurig te richten. Later ontdekte ik een handleiding voor het bewerken van Bow Mastery die de impact van een verhoogde hartslag op boogschieten beperkte, door te wijzen op een vaardigheidsboom die, hoewel niet overdreven complex, zorgt voor gepersonaliseerde karakterontwikkeling die is afgestemd op verschillende speelstijlen, zoals stealth of directe gevechten.
Atomfall screenshots
13 afbeeldingen 
Met slechts een spoor van dode druïden op mijn naam, volgde ik de enige voorsprong die ik had: een briefje die me naar moeder Jago leidde, een kruidkundige in de buurt van een oude mijn. Onderweg kwam ik om milieuverhaalelementen tegen als een onheilspellende energiecentrale en een rinkelende telefoonbox met een enge waarschuwing om uit het bos te blijven. De reis was gevuld met griezelige aanrakingen, zoals een boothouse opgetuigd met een alarm en een heuvel van schedels - elementen die bijdroegen aan de ongemakkelijke sfeer van het spel, die doet denken aan stalker in plaats van fallout.
Na nog een Druïde bloedbad ontmoette ik moeder Jago op haar toewijzing, in de hoop op duidelijkheid over het mysterie van de game. Gekleed in een pruimenkleurige jas en een dierenschedel en roze hoed, leek ze meer als een donkere magische beoefenaar dan als kruidkundige. Ondanks het uitputten van alle dialoogopties, bood ze alleen vage antwoorden, die doen denken aan klassieke point-and-click-avonturen waar elk gesprek moet worden onderzocht voor aanwijzingen. Uiteindelijk bood ze waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, waarvan ik leerde dat ze werd gehouden in een versterkte kasteel van Druïde.
Het freeform -ontwerp van Atomfall stelde me in staat om het kasteel vanuit elke hoek te benaderen. Ik koos voor een zijaanval en ontmoette een druïde patrouille bij een verlaten benzinestation. De daaropvolgende strijd om het voorplein was chaotisch en bloedig, hoewel de vijandelijke AI enigszins aan reactievermogen ontbrak. Desondanks was het gevecht plezierig, hoewel niet het hoogtepunt van de game. In plaats daarvan ontdekt de echte trekking de geheimen van de wereld.
In het kasteel zocht ik naar het boek, maar vond alleen het maken van materialen. Het missieontwerp van Atomfall is opzettelijk stomp en uitdagende spelers om te verkennen zonder hand te houden. Nadat ik het boek niet had gevonden, volgde ik coördinaten om sleutels op te halen uit het kade van een gifplantmonster, alleen om meer knutselmaterialen te ontdekken in plaats van het boek.
Ik waagde dieper in de onderbuik van het kasteel en elimineerde de Hogepriesteres en haar volgers, waarbij ik nieuwe items en een potentiële nieuwe Questline ontdekte. Toch bleef het boek ongrijpbaar. Pas nadat mijn demo was afgelopen dat ik hoorde dat het op een tafel stond die ik meerdere keren over het hoofd had gezien.
Gefrustreerd en verward, keerde ik terug naar moeder Jago en geloofde ten onrechte dat het boek een list was. In mijn afdaling naar geweld heb ik haar vermoord en een recept vond dat had kunnen helpen tegen het gifmonster. Het was een aangrijpende herinnering aan de wazige lijnen van het spel tussen zij en hoofddoelen, die spelers aanmoedigen om hun eigen paden en verhalen te smeden.
Atomfall belooft een gevarieerde ervaring, waarbij de ontwikkelaars voor de meeste spelers een speeltijd van 25 uur schatten. Mijn mede -demo -deelnemers kwamen geheel verschillende avonturen tegen, die een rijke, diverse wereld vol geheimen en mysteries suggereren.
Hoewel de stompe doelstellingen van de game sommigen kunnen afschrikken, beloont Atomfall degenen die het verkennende ontwerp omarmen. De reis van elke speler kan leiden tot een uniek einde en uitleg voor de evenementen op dit bestraalde Engelse platteland. Wat mij betreft, na een bloedig avontuur en de ongelukkige ondergang van moeder Jago, besloot ik mijn innerlijke Brit te omarmen: ik nam mijn cricketbat, ging naar de kroeg en wachtte tot de storm voorbij was.
