Doom is altijd nauw verweven geweest met metalmuziek, een verbinding die duidelijk is uit de vroegste dagen van de game. De iconische beelden van vlammen, schedels en demonische wezens in Doom weerspiegelt de visuele stijl van metalbands zoals Iron Maiden, waardoor een naadloze mix van gaming en muziekcultuur wordt gecreëerd. Gedurende zijn meer dan 30-jarige geschiedenis is Doom geëvolueerd naast metal, waarbij verschillende subgenres van Thrash tot Metalcore worden verkend, wat de dynamische aard van zowel de game als de muziek weerspiegelt.
In 1993 trok de soundtrack van de originele Doom zwaar uit de thrash metal scene van de late jaren 80 en vroege jaren 90. Invloeden van banden als Pantera en Alice in ketens zijn onmiskenbaar, met nummers als "Untitled" voor de E3M1: Hell Keep Level Echoing Pantera's "Mouth of War". De score van de game, gemaakt door Bobby Prince, veroverde de essentie van Thrash en stuwde spelers door de gangen van Mars met dezelfde urgentie en intensiteit in de muziek van Metallica en Anthrax.
DOOM: The Dark Ages - Gameplay Screenshots
6 afbeeldingen 
Al meer dan tien jaar bleef de muziek van Doom zijn snelle gameplay weerspiegelen. De afgifte van Doom 3 in 2004 betekende echter een significante verschuiving. Dit overlevingshorror-geïnspireerde spel introduceerde een langzamer, meer opzettelijk tempo, waardoor een nieuw geluid nodig was. Het hoofdthema van Doom 3, gecomponeerd door Chris Vrenna en Clint Walsh, liet zich inspireren uit de Progressive Metal Band Tool, met name hun album lateralus. Hoewel het ontwerp van Doom 3 als een anomalie in de serie werd beschouwd, vulde de soundtrack perfect aan de griezelige sfeer van de game.
Na een periode van ontwikkelingsuitdagingen keerde Doom triomfantelijk terug in 2016 met een volledige revisie. De soundtrack van de game, gecomponeerd door Mick Gordon, omarmde het Djent-subgenre en combineerde sub-basfrequenties met witte ruis om een hartverscheurende ervaring te creëren. De score van Doom 2016 werd een van de meest gevierde in de geschiedenis van de videogames, perfect synchroniseerd met de meedogenloze actie van de game.
Doom Eternal, vrijgegeven in 2020, evolueerde verder het geluid van de serie en leunde in het metalcore -genre. Ondanks enige controverse over de productie van de soundtrack, was de invloed van Gordon duidelijk, met nummers die voelden als gemoderniseerde versies van zijn eerdere werk. De score van de game weerspiegelde de bredere trends in metalmuziek, met elementen van bands als Bring Me the Horizon en Architects.
Nu, met Doom: The Dark Ages aan de horizon, blijft de serie grenzen verleggen. Het langzamere tempo van de game en de nieuwe gevechtsmechanica, zoals het Captain America-Like Shield, suggereren een soundtrack die zowel zwaar als wendbaar moet zijn. Vroege glimpen van de muziek van de game, gecomponeerd door de beweging te voltooien, hint op invloeden van bands als Glocked Loose, moderne metalcore combineren met traditionele thrashelementen.
Als Doom: The Dark Ages belooft zich uit te breiden op de erfenis van de serie, het weerspiegelt ook de voortdurende evolutie van metalmuziek. De innovatieve gameplay van de game, inclusief het gebruik van mythologische wezens en gigantische mechs, loopt parallel met het experimenteren van het genre met elektronische, hiphop- en hyperpop-elementen. Voor fans van zowel Doom als Metal vertegenwoordigt de Dark Ages een opwindend nieuw hoofdstuk, dat een spannende ervaring belooft die de wortels van de serie eert terwijl hij naar nieuw territorium duwt.
