Kiedy reżyser Hugo Martin zaproponował, że mantra dla Doom: The Dark Ages była „stań i walka” podczas programisty Xbox Direct na początku tego roku, natychmiast wzbudziło moje zainteresowanie. Ta koncepcja wyraźnie kontrastuje z poprzednim tytułem ID Software, Doom Eternal, znanego z szybkiej walki mobilnej. Jest jednak jeden wrog w Doom Eternal, który ucieleśnia ten „stań i walcz” - Huncwot. Ten kontrowersyjny wrogi jest gardzony przez wielu, ale uwielbiany przeze mnie. Uświadomienie sobie, że walka w Doom: The Dark Eges zależy od reakcji na jasne zielone światła, przypominające klucz do pokonania Maraudera, przypieczętowała mój entuzjazm do gry.
Zapewniamy, że ciemne wieki nie uwięziono cię w frustrującym pojedynku podobnym do Maraudera. Podczas gdy jest Hunter Agaddon, chroniony i dzierżący śmiertelny atak kombinacji, esencja trudnych spotkań Eternal przenika każdego wroga w ciemnych wiekach. Mechanika bojowa została ponownie wyobrażona i udoskonalona, czerpiąc inspirację od Manudera w celu zwiększenia podstawowego systemu walki. Powoduje to spotkania, które niosą strategiczną głębię bitwy maruderów bez podrażnienia.
Marauder jest unikalnym przeciwnikiem. W Doom Eternal walka zazwyczaj obejmuje krążenie areny, wysyłanie słabszych wrogów i żonglowanie większymi zagrożeniami. Gra została opisana jako wyzwanie zarządzania, wymagające żonglowania prędkością, przestrzenią i bronią. Jednak kiedy pojawia się Marauder, wszystko to się zmienia. Ten potężny wróg, uzbrojony w topór, wymaga twojej niepodzielnej uwagi, często prowadząc do pojedynków jeden na jednego. W większych potomkach strategia zmienia się w celu uniknięcia swoich ataków, oczyszczania obszaru mniejszych wrogów, a następnie konfrontacji z nią.
Huncwot Doom Eternal jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wrogów w historii FPS. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda
Stanie nie jest tutaj dosłownym znaczeniem; W Doom Eternal chodzi o zapewnienie kontroli poprzez strategiczne pozycjonowanie. Zbyt blisko i ryzykujesz fatalny wybuch strzelby od marudera. Za daleko, a będziesz obrzucony z łatwymi uchylonymi pociskami, ale poza zasięgiem huśtawki topora. Kluczem jest sprowokowanie ataku AX, ponieważ Huncwot jest wrażliwy tylko podczas animacji tego ruchu. Jego tarcza energetyczne odchyla wszystkie inne ataki, więc musisz znaleźć idealne miejsce do uderzenia, gdy jego oczy migają zielone, sygnalizując krótkie okno, aby zadawać obrażenia.
Podobnie, w losie: ciemne zielone sygnały są kluczowe. W hołdzie oryginalnej zagłady Demony uwolnią salwy pocisków, w tym zielone pociski, które zabójca doom może parować za pomocą swojej nowej tarczy, odsyłając je z powrotem do źródła. Początkowo służy to jako taktyka obronna, ale później wraz z odblokowaniem systemu tarczy staje się potężnym narzędziem ofensywnym, zdolnym do oszałamiania wrogów z piorunem lub aktywacji armaty automatycznej.
Prowadzenie pola bitew Dark Ages obejmuje serię intensywnych konfrontacji jeden na jednego z różnymi potężnymi demonami. Podczas gdy przetrwanie nie zależy wyłącznie od reakcji na zielone światła, opanowanie runi tarczy sprawia, że sparowanie istotnej części arsenalu. Integracja tego ze strategią bojową ujawnia podobieństwa między mechaniką parry mrocznej epoki a bitwami maruderów Eternal. Musisz znaleźć odpowiedni odległość, manewrować na pozycję, gdy pojawiają się zielone kule, i wykonać szybki parry, podobnie jak czas huśtawki topora Maraudera. To skupienie przekształca twoją podróż w serię celowych spotkań stojakowych i walki.
Główną krytyką Maraudera było jego zakłócenie przepływu zagłady Eternala, wymagające innego podejścia niż reszta gry. Ta zmiana jest tym, co doceniam w Huncwot; Podczas gdy reszta gry jest jak balet, zmusza cię do przerwania. Doom Eternal zakwestionował normy strzelców z pierwszej osoby, domagając się nowych sposobów myślenia o zasobach i walce. Marauder zakwestionował nawet te innowacje, przedstawiając ostateczny test. Chociaż podoba mi się to wyzwanie, rozumiem, dlaczego wielu uznało to za frustrujące.
Łowca Agaddona może być najbardziej wrogiem przypominającym maruder w ciemnych wiekach, ale każdy demon ma trochę najbardziej przerażającego wroga Eternal. |. Kredyt obrazu: oprogramowanie ID / Bethesda
DOOM: The Dark Eges rozwiązuje ten problem, integrując różne „tańce” z jego walką. Każdy główny typ wroga ma unikalny zielony pocisk lub uderzenie w zwarciu, wymagające różnych strategii. Na przykład Mancubus odpala „ogrodzenia” energii z zielonymi „filarami” na każdym końcu, wymagając od ciebie splotu. Pochgla uruchamia salwy śmiertelnych sfer, zmuszając cię do ich biegania i odchylenia. Revenant szkieletowy uważnie odzwierciedla Huncwot, pozostając niewrażliwy, dopóki nie odrzucisz jego zielonych czaszek.
Ponieważ każdy demon wymaga wyjątkowego podejścia, wprowadzenie nowych wrogów nie czuje się wstrząsających. Agaddon Hunter i Komodo stanowią wyzwanie z ich intensywnymi atakami w zwarciu, ale w tym momencie jesteś przyzwyczajony do dostosowania się do ruchów i reakcji. Nie było tak w przypadku Maraudera w Doom Eternal, gdzie mechanicy gry skupili się na użyciu właściwej broni dla każdego wroga, a nie na pozycjonowaniu i taktyce oparte na reakcji wymagane do pokonania Maraudera.
Problem Maraudera nigdy nie był jego projekt, ale nieoczekiwane przełomowe zasady, dla których gracze byli nieprzygotowani. DOOM: Dark Eges przygotowuje Cię do podobnej mechaniki, czyniąc oparte na reakcji element podstawowy od samego początku, a nie zaskakujące przesunięcie w środkowej grze. Podczas gdy ta zmiana może zmniejszyć wyzwanie - okno parry tarczy jest bardziej wybaczające niż błysk oka Maraudera - pozostaje podstawowa idea: blokowanie kroku z wrogiem, czekając na idealny moment i uderzanie, gdy światło staje się zielone. Doom: The Dark Ages oferuje inne pojęcia, ale pozostają one niewątpliwie obecne. Stoisz i walczysz.
